Welterusten nachtpauwoog,
laat je schaduw ons beschermen
als er spoken komen spoken.
Wapper onze ogen dicht,
vouw je vale vleugels toe
over onze zorgen.
Goeiemorgen dagpauwoog,
laat je kleuren ons bekoren
als het licht ons weer verlicht.
Wapper onze ogen open,
sla je bonte vleugels uit,
op naar nieuwe kusten.
© Judy Elfferich
Roekoe werd hinnik
Kwaak werd andere kwaak
Treinzoef werd trekkerdreun
Windgongplingel werd notendakplok
Krantklepklapper werd kukeleku
Kef werd blaf
Maar snurk is snurk gebleven
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in DICHTER. 18, ‘De nacht’.
Een flesje vol donker
stond in onze kelder,
het wiebelde soms.
We stampten de trap af,
toen is het gebroken.
Het donker liep onder
de deur door de gang in,
de trap op. Het huis sliep
een gat in de dag.
Moe werden we wakker,
we kregen de kriebels.
We dweilden en schrobden
de kamers weer licht,
we borgen het donker
weg onder een deksel.
Nu staat al een poosje
hierboven op zolder
een barstensvol doosje.
Is het nog goed dicht?
We sluipen de trap op.
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in DICHTER. 18, ‘De nacht’.
’s Avonds als ik slapen ga
sluipen mij dertien duiveltjes na:
twee die me vangen,
twee die me stangen,
twee die me testen,
twee die me pesten,
twee die me grijpen,
twee die me knijpen,
twee die me kwellen
omdat ik niet kan tellen.
© Judy Elfferich
.
Stiftgedicht:
.
Stiftgedicht:
.
Derde inzending voor de animatiewedstrijd GIF IT UP:
Allebei keken ze naar de sterren: Nobuko Watanabe in 1995, Christianus Prolianus in 1478. Ik heb goud van hemellichamen uit Prolianus’ Astronomia verwerkt in de (via Europeana gevonden) tekening van Watanabe.
Update 27-11-2017:
★ Deze gifanimatie zit bij de winnaars! Bekijk ze allemaal: bit.ly/GIFITUP2017-winnaars. ★
Dus we gaan niet meer uit dwalen
tot in de late nacht,
ook al blijft het hart aanhalig
en vertoont de maan haar lach.
Want het zwaard verslijt zijn schede
en de ziel verslijt de bast,
en het hart raakt moegestreden
en liefde zelf wordt last.
Ook al stemt de nacht aanhalig
en kraait veel te vroeg de haan,
we gaan toch niet meer uit dwalen
bij het licht van de maan.
Lord Byron (1788-1824) | © vertaling: Judy Elfferich
.
Het oorspronkelijke gedicht:
.
SO WE’LL GO NO MORE A-ROVING
So we’ll go no more a-roving
So late into the night,
Though the heart be still as loving
And the moon be still as bright.
For the sword outwears its sheath,
And the soul wears out the breast,
And the heart must pause to breathe,
And Love itself have rest.
Though the night was made for loving,
And the day returns too soon,
Yet we’ll go no more a-roving
By the light of the moon.
Sleepless | © James Dankert
De Haper kan niet slapen,
zijn denkschuif wil niet dicht.
Zijn vliegwiel blijft maar draaien,
wat o zo lastig ligt.
‘O was ik maar een kater,
een doedier zonder dacht!
Dan volgde ik mijn snorren
en joeg de hele nacht.’
De Haper ligt te malen,
wak staart hij in het donk.
Er kruipen kriebelmieren
door zijn gedachtenkronk.
‘O was ik maar een gaper
die omviel van de slaap!
Helaas, ik ben een Haper,
ik haap.’
© Judy Elfferich