Roomse heisa

.

Gemaakt voor Ooteoote bij hoofdstuk 48 van Ranonkel (Jacques Hamelink, 1969): ‘Gevangenneming’.

Ranonkeljaar op Ooteoote
De volledige tekst van Ranonkel op DBNL

Wolvengehuil & gitarengebergte

.
Weer es wat anders dan schrijven: illustreren. En weer es wat anders dan opdrachten geven: opdrachten krijgen. Daar had ik zin in.

ONGEkUNSTELD zocht beeldmakers, dus dat kwam goed uit. Dit zijn de eerste twee illustraties die ik voor hen maakte:

Ulg-ulg-wolf - animatie: JudyElf, CC by-nc-sa
Huilende wolf. Bij artikel over het album Ulg van de Estlandse folkmetalband Metsatöll (‘ulg’ is het Estische woord voor ‘wolvengehuil’)

Gitarengebergte - illustratie: JudyElf, CC by-nc-sa
Gitaarbergen. Bij artikel over het album Mountains for Everyone van de gitaarband Swelter

ONGEkUNSTELD

Vijfmaal de Kraak

.
Vijf illustraties van mijn gedicht over het zee­monster uit Twintig­duizend mijlen onder zee. Ze dongen mee naar de BoekieBoekie stArt Award 2016:

The Kraken, door Katja Golovanova
Katja Golovanova, Rusland

The Kraken, door Anna Smirnova (nominatie stArt Award 2016)
Anna Smirnova, Rusland

The Kraken, door Vica Stebleva
Vica Stebleva, Rusland

The Kraken, door Vasili Karmazin (nominatie stArt Award 2016)
Vasili Karmazin, Rusland

De Kraak, door Lien Ivo (3e prijs stArt Award 2016)
Lien Ivo, België

.
Dit voorjaar was het werk te bewonderen in de Kunsthal in Rotterdam. Lien Ivo won de derde prijs; ook Vasili Karmazin en Anna Smirnova eindigden bij de eerste tien. De roze Kraak van Lien hangt nu op de China Children’s Book Expo in Beijing.

.
Het gedicht De Kraak
(Engelse versie: The Kraken, vertaling Vivien Glass)
Over Twintigduizend mijlen onder zee van Jules Verne

.
De stArt Award 2017 staat in het teken van Kiplings Jungleboek. Ben je kunstacademie­student of beginnend illustrator (afgestudeerd na 1 augustus 2012)? Dan kun je meedoen. De opgaven en spelregels vind je hier (pdf).

Documenten van De Zwarte Hand

.
Met zijn vrienden Peentje en Engeltje richtte Pietje Bell een geheime club op: De Zwarte Hand.
Als je daar lid van wilde worden, moest je eerst een proef afleggen:

Geduldig in afwachting van de dingen die komen zouden, zaten de twee jongens op een kist tegen de muur.
    Pietje Bell zette een grote hoed op, die met een rode veer versierd was. Zijn adjudants, Peentje en Engeltje, hadden rode mutsen op het hoofd. Pietje plaatste zich aan de tafel, waarop een groot boek lag met witte vellen. Een nieuwe pen lag in gereedheid.
    ‘Adjudants, blinddoek de nieuwe leden,’ sprak de roverhoofdman.
    Ogenblikkelijk sprongen Peentje en Engeltje op en bonden doeken voor de ogen van Kees en Jaap.

Na de proef moest je de eed uitspreken:

‘Ik zweer trouw aan de geheime roversbende “De Zwarte Hand” en beloof gehoorzaamheid aan de hoofdman. Ik beloof alle geheimen te bewaren en aan niemand ter wereld de plaats van samenkomst te verraden.’

Als dat allemaal was gebeurd, moest je met bloed je naam opschrijven en werd je ingewijd in de geheimen van de club. Je leerde het geheime teken (je duimen in je oren steken) en je kreeg het wachtwoord te horen.

Hier zie je het document waarmee iemand officieel lid werd van de club – en het document waarmee een verrader eruit werd gegooid (allebei in geheimtaal, natuurlijk):

De Zwarte Hand, illustratie © Sharona Bessems
De Zwarte Hand, klik voor vergroting | beeld © Sharona Bessems (nominatie stArt Award 2014) | tekst © JudyElf

Deze documenten zijn zó geheim dat ze niet eens voorkomen in de boeken over Pietje Bell.

(Maar ze staan wel in BoekieBoekie 94: ‘De Zwarte Hand en andere avonturen van Pietje Bell’. En in de BoekieBoekie-agenda 2014-15.)