projecten

De Wollefop

Posted by

Wollefop

De Wollefop wist niet zo goed
wat hij van zichzelf moest maken.

Is dus zomaar wat gaan haken, babyblauw
breide hij er beetjes bij, knoopte eindjes aan elkaar,
punnikte een flinke staart.

Maar soms liet hij steken vallen, raadselblauw
raakte er een draadje los, of er kwam een mot voorbij
die een hap nam uit z’n vacht.

En een keer werd hij gewassen, zeeziekblauw
in het veel te hete sop… Toen wist hij het echt niet meer,
voelde zich een prullig vod.

Hingen ze hem kletsnat op, bibberblauw
met een knijper aan z’n oor. Is hij van de lijn gewaaid,
vloog over de hoogste daken

tot hij neerkwam voor mijn deur, wazigblauw
lag hij zielig in de prut. Dus maar zacht voor hem gezongen,
hem voorzichtig uitgewrongen.

Kijk, hij krijgt alweer wat kleur, knipoogblauw
glimt z’n opgelapte snuit. Alle rafels vastgenaaid,
vale plekken weggeaaid.

Vraagt vergeet-me-nietjes-blauw: ‘Blijven slapen?’
Eindelijk weet hij wat hij wou,
de Wollefop.

© Judy Elfferich

.
Dit gedicht maakt deel uit van het kunstproject In Between van Lea Adriaans & friends.

website Lea Adriaans
kunstproject In Between

.
DICHTER. 7, ‘Blauw’

 

Eerder is het gepubliceerd in DICHTER. 7, ‘Blauw’.

 

 

In spin

Posted by

Lea Adriaans & haar vader Sjaak

Lea Adriaans, Sjaak & Lea

Weet je de tijd nog
dat wij er niet waren?

Niemand zei pappa, je was gewoon Sjaak,
Sjaak van Janske, want ik was nog nergens,
ik was in de maak.

Toen sprong in een bocht van de tijd
in spin, ik de wereld in.
Jij werd vader, ik jouw kleine meid.

We speelden, we deelden papier, verf en krijt.
Waren het uren of jaren
dat we hebben getekend, geschilderd, gekleid?

Door doen en verzinnen
hield de klok op met tikken.

Soms botsten de ikken
maar ergens waar potloden dansten
daar kwamen we altijd weer samen.

Toen sprong in een bocht van de tijd
uit spuit, jij de wereld uit.
Ik bleef achter, maar ben je niet kwijt.

Ik zocht en ik vond,
ik speel en ik deel je in verf en in krijt.
Een springtouw zoemt rond door de eeuwigheid.

© Judy Elfferich

.
Dit gedicht maakt deel uit van het kunstproject In Between van Lea Adriaans & friends.

website Lea Adriaans
kunstproject In Between

Daar

Posted by

hazen in duinlandschap

Voorbij de wilde tuinen,
voorbij de zeven sloten,
ver in de oude duinen
is een verborgen hut.
Die hebben wij gebouwd
van rafeltouw en wrakkig hout,
zelf bij elkaar gejut.

Daar bewaren wij geheimen.
Hazen zullen ze bewaken.
Wie ze zoekt die zal verdwalen.
Wie ze vindt die zal verdwijnen
ver in de oude duinen
voorbij de zeven sloten
voorbij de wilde tuinen.

© Judy Elfferich

.
Dit gedicht maakt deel uit van het kunstproject In Between van Lea Adriaans & friends.

website Lea Adriaans
kunstproject In Between

Halte Tussentijd

Posted by

Lea Adriaans, zeppelin

Hier moeten we eruit.
Hier stopt de laatste bus,
hij gaat niet meer terug.

Waar zal de nacht ons brengen,
wat staat ons daar te wachten?
We gluren door de ruit.

Dan openen de deuren,
een oud-bekende stem
roept om: ‘Hier overstappen
op luchtfiets, vogelrug
of zelfgemaakte zeppelin.’

We laten alles achter
behalve een klein koffertje
vol zelfverzonnen kleuren
gemaakt om mee te mengen.

Aan jou en jou en jou
wordt dat nu toevertrouwd
dus kom, pak aan pak uit
en kijk: een eindpunt wordt begin,
zo blijven we gebeuren.

© Judy Elfferich

.
Van 24 mei tot 28 juni hangt dit gedicht in de Rebushalte van Het Living Museum in Vught, als onderdeel van een mini-expositie met Lea Adriaans.

Rebushalte III: Lea Adriaans
podcast Het wachten waard, met Lea & Judy

Als wij zijn verdwenen

Posted by

.
Lege straten, uitgestorven pleinen…
Dat doet me denken aan mijn project met Monique Laros, over de ar­cheo­lo­gie van de toe­komst.

Wat blijft er ooit over van onze cul­tuur?
Hoe zullen mensen over pakweg dui­zend jaar kij­ken naar spul­len van ons die ze vin­den: een munt, een vork, een teddybeer?

Josine Peters, Diervormig ding - uit: Laatmoderne schatten
[klik op plaatje voor vergroting]

Wat zullen ze denken van een skate­board, een bad­eend, een schaar, een ver­keers­bord?
Of van een kleer­hanger, een barbie­pop?

Meer projecten
Meer digiboeken

Tegen vergetelheid

Posted by

0

Viktor Hartmann

Vriendlief, wat mis ik je…
Viktor, mijn zielsverwant
Dooft jouw gedachtenis uit
Als ik sterf?

Nee! Ik, Modest, geef als
Hyperromanticus
Weerklank voor eeuwen
Aan jou en je verf

© Judy Elfferich

.
Dit ollekebolleke gaat over De Schilderijen­tentoonstelling van Modest Moessorgski. In 1874 componeerde hij deze suite, na het bekijken van een overzichts­expositie van de overleden schilder Viktor Hartmann.

Met schrijfcursisten uit Eindhoven doe ik mee aan het woord-en-beeld-bij-muziek-project ‘Op en Top Romantiek’ van Orkest Zuid en Griet Menschaert. Ter inspiratie woonden we een orkest­repetitie bij. De teksten komen in een boekje, dat verkrijgbaar zal zijn bij de uitvoering op 23 juni 2018.

Over ‘Op en Top Romantiek’

♫ Alles is déjà vu

Posted by

Blaadjes - foto: nofrills @ Flickr, CC by-nc (bewerkt door JudyElf)

Soms heb ik het gevoel dat nergens ooit iets nieuws gebeurt
Als de najaarsstormen razen
En aan één stuk door die zeurderige blaadjesblazers blazen

Maar net dat ene liedje dat iemand ergens zingt
Als een echo die weerklinkt
Klik, de tijd verspringt en een film begint te lopen

De deur zwaait open en daar sta jij
Zo lang geleden maar zo nabij
Eén moment zie ik je weer voor de allerlaatste keer
En ik weet zeker: de wereld bestaat niet
Alleen deze droom die ik droom
Nu is niet hier en hier is niet nu
Alles is déjà vu

Soms krijg ik het gevoel dat alles steeds opnieuw begint
Als de grasmaaiers gaan maaien
En er op de lentewind bekende geuren binnenwaaien

Dan: midden in de menigte een heel vertrouwd gezicht
Door een volgspot uitgelicht
Ik doe mijn ogen dicht en een film begint te lopen

De deur zwaait open en daar sta jij
Zo lang geleden maar zo nabij
Eén moment zie ik je weer voor de allereerste keer
En ik weet zeker: de wereld bestaat niet
Alleen deze droom die ik droom
Nu is niet hier en hier is niet nu
Alles is déjà vu

Mijn hele leven draait om dat moment
Dat jij het bent die mij herkent
Dat jij het bent die bij me bent
Die klik, dat ogenblik

De deur wijd open en daar sta jij
Mijn hele leven blijft dat me bij
Bloesemblaadjes in je haar, vlokken sneeuw van vorig jaar
En ik weet zeker: de wereld bestaat niet
Alleen deze droom die ik droom
Nu is niet hier en hier is niet nu
Alles is déjà vu
Déjà vu

© Judy Elfferich

.
Een iets bekorte versie heb ik van onder een witte paraplu-met-lichtje voorgelezen aan bezoekers van ‘Herinnering Verlicht’, de jaar­lijkse avond­herdenking op begraaf­plaats De Nieuwe Ooster in Amsterdam. Ze kwamen luisteren in twee­tallen, in groepjes of alleen.
Dit keer deden er meer dan dertig Witte Dichters* mee. Onder zo’n paraplu ont­spinnen zich soms bijzondere gesprekken.

Herinnering Verlicht 2015
Over Allerzielen

*) Witte Dichters is een project van Jos van Hest.

Heen en weer

Posted by

.
Tijdens Sail 2015 konden de passagiers van de NDSM-pont over het IJ genieten van ‘waterige poëzie’. Aan dit project (van de OBA en Jos van Hest) deden 21 dichters mee.

Dichter bij Sail, logoDichter bij Sail, voorlezen vanaf het bovendek - foto: Irene Dekkers
Ik las o.a. dit versje voor:

AFTELVERSJE

Jij mag niet meedoen
Nee, jij doet niet mee
Want je kwam over land
Maar je ging over zee

Zeven zakken schelpen
Acht emmers zout
Zullen je niet helpen
Schattebout

Negen natte tenen
Schreven in het zand:
Tabee

Daarom doe jij niet mee

© Judy Elfferich

Meer projecten

Waarom de wolf huilt

Posted by

Wolf, illustratie uit ‘Waarom? Daarom! Dierenverhalen’

Van oudsher zijn wolven gek op verhalen. Sinds eeuwen en eeuwen vertellen ze elkaar spannende sprookjes over de listen en lagen van de Grote Boze Mens. Ooit werd daar heerlijk bij gegriezeld. Maar die tijden zijn lang voorbij.

Elke wolf kent het sprookje van het mensenjong in de bessenrode cape. Generatie op generatie sloten vertellers dat af met: ‘Wees dus voorzichtig! Laat je niet door een sappig jonkie meelokken naar een ouwe taaie…     Lees verder

© Judy Elfferich

cover ‘Waarom? Daarom! Dierenverhalen’
Uit: Waarom? Daarom! Dierenverhalen.
Digiboek & printversie. TaalStraat, 2015.

Raadselposters

Posted by

.
Kruip in de huid van…
Dat was het thema van een groot kunstproject op basisschool De Uilenbrink in Veghel. Docenten van de school vormden koppels met gastdocenten uit verschillende kunstdisciplines. Samen met Uilenbrink-docent Suzan Peters gaf ik schrijfateliers aan kinderen van groep 7 en 8.

In de eerste les beantwoordden de kinderen in briefvorm de vraag: Welk dier zit er in jou?

brief in de maak

drie enveloppen

In de tweede les schreven ze een raadselversje over een zelfgekozen dier of ding. Na de feedbackfase (zo’n raadseltekst moet je even goed testen!) maakten ze daar in de derde les een poster van.

raadselposter

Raadselposters in de maak op basisschool De Uilenbrink