Het was in eenen tsinxen daghe…

 
Zo begint het verhaal van Reintje de vos, de superboef. Met zijn listen en mooie praatjes is hij iedereen te slim af.

Reintje de vos in priesterkleed, houtsnede uit 1498
Reintje de vos in priesterkleed, houtsnede uit 1498

Een tsinxen dach, dat is een pinksterdag.
Bij het pinksterfeest draait het ook om de macht van de taal:

En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige wind­vlaag en dat ver­vulde heel het huis waar zij zaten. Er ver­schenen aan hen een soort vlammen, die zich als vuur­tongen ver­spreidden en zich op ieder van hen neer­zetten, en aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich ver­deelden, en het zat op ieder van hen.
En zij werden allen ver­vuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken.
Nu woonden er in Jeruzalem god­vrezen­de Joden uit alle volken die er onder de hemel zijn.
Toen dan dit geluid klonk, kwam de menigte samen en raakte in ver­warring, want ieder hoorde hen in zijn eigen taal spreken. En zij waren allen buiten zichzelf en ver­wonderden zich, en zij zeiden tegen elkaar: Zie, zijn het niet allen Galileërs die daar spreken? En hoe kunnen wij hen dan horen, eenieder in onze eigen taal, waarin wij geboren zijn?

Wie echte vossen wilde begluren, kon dat tot gisteren doen via de webcam van Volg de vos.
Opgroeiende vossen gaan de wijde wereld in, daarom is de camera niet meer operationeel. Maar de tot nu toe gemaakte opnamen zijn nog steeds te bekijken.

Van den vos Reynaerde, hertaling door Walter Verniers
Inleiding Van den vos Reynaerde, voorgelezen door Marcel Ryssen

Uit de werkplaats

.
Fotografiecursisten van Huub Smits ontwierpen boekomslagen op basis van werktitels en flapteksten van deelnemers aan de Bredase Schrijfwerkplaats.
In dit boekje zijn die omslagontwerpen gecombineerd met tekstfragmenten.

Klik op het plaatje om het door te bladeren:

Binnen- en buitenkant zullen niet altijd meer corresponderen.
Want het schrijfproces ging in de tussentijd gewoon door: plots zijn omgegooid, nieuwe titels bedacht, personages geschrapt of in muizen veranderd.

Meer projecten
Meer digiboeken

Een superplexiglazen koepel

Torenhoog en mijlen breed
 

 
Hoe komt het dat de openbare bibliotheek in een identiteitscrisis verkeert?
En waarom moest ik zo aan de bieb van nu denken bij het herlezen van een boek uit 1969?

Daarover schreef ik een artikel voor het vakblad Digitale Bibliotheek:

Beland op een vreemde planeet (pdf).

 

♫ Tafellied

Beschilderde knieën - foto: Margriet PR @ Flickr, CC by-nc
Ik zit onder de tafel en ik zing
Een liedje over knieën
Dikke knieën, dunne knieën
Roze knieën, bruine knieën
Iene miene mutte, tra la lee
Deze knie doet niet meer mee

Bij iedere knie hoort een andere knie
Die hoort bij deze en deze bij die
Die zijn van Bella en deze van Bart
Op deze teken ik een hart

Ik zit onder de tafel en ik zing
Een liedje over schoenen
Platte schoenen, hakkenschoenen
Huppelschoenen, hardloopschoenen
Iene miene mutte, tra la loen
Deze schoen is kampioen

Bij iedere schoen hoort een andere schoen
Bruin hoort bij bruin en groen bij groen
Deze wil dansen en die naar het bos
Hier trek ik een veter los

Ik zit onder de tafel en ik zing
Een liedje over sokken
Oude sokken, nieuwe sokken
Kriebelsokken, gatensokken
Iene miene mutte, tra la lijn
Deze sok die zal hem zijn

Bij iedere sok hoort een andere sok
Stippel bij stippel en blok bij blok
Die hebben strepen en deze een ruit
Deze doe ik stiekem uit

Ik zit onder de tafel en ik zing
Een liedje over voeten
Bruine voeten, roze voeten
Grote voeten, kleine voeten
Iene miene mutte, tra la laf
Deze voet is lekker af

Bij iedere voet hoort een andere voet
Die heeft een pleister en deze heeft bloed
Die zijn van Liza en deze van Leen
Deze bijt ik in z’n teen
– Au!

© Judy Elfferich