.
Gisteren, net voordat het ging regenen, even mijn oude rode hangmat uitgeprobeerd. Meteen schoten me allerlei versjes te binnen die ik ooit daarin hangend heb gemaakt.
(Hier hangt ie nog in onze vorige tuin)
.
Dit ontstond toen ie in een bos hing, met olla vogala rondom broeierig in de weer – tja, dan kan opeens Mellors opduiken vanachter een boom:
Kom in de hangmat, knappe jachtopziener
Zie je vandaag niet vreeslijk op tegen de jacht?
Kom in de hangmat, knappe jachtopziener
Ik zal je voorlezen uit Duizend-en-één-nacht
Kom in de hangmat, knappe jachtopziener
Zijn wij niet beiden grote minnaars der natuur?
Kom in de hangmat, knappe jachtopziener
Ik haal met liefde jouw kastanjes uit het vuur
Kom in de hangmat, knappe jachtopziener
Geef me je hand – pikant, zo’n korte levenslijn!
Kom in de hangmat, knappe jachtopziener
Wat komt daar aan? Dat lijkt verdomd wel een wild zw
© Judy Elfferich
