werken

Engelse humor

Posted by

Gemaskerde robot - fragmented @ Flickr, CC by-nc-nd

BLABLA> wat is jouw hoofd?
JUDY> mijn hoofd is het hoofdbureau van mijn organisatie.
BLABLA> o ja? geeft niet hoor.
JUDY> het regelcentrum van mijn lijf.

BLABLA> groen is een hoofd vol muizenissen.
JUDY> hoezo groen?
BLABLA> groen is een hand.
JUDY> o ja?
BLABLA> ja, vandaar.

JUDY> heb jij groene vingers?
BLABLA> ik woon op goede voet met groen.
JUDY> sta jij op goede voet met de levende natuur?
BLABLA> op de planeet aarde hebben de meesten hun eigen hoofd.
JUDY> ja, op deze planeet heeft bijna iedereen een kop of een hoofd.

BLABLA> moet jouw hoofd altijd doorwerken?
JUDY> mijn hoofd werkt ook door als ik slaap.
BLABLA> het huis van een robot ben ik in mijn hoofd.
JUDY> o ja?
BLABLA> ja. maar leven robots het eeuwige leven?
JUDY> ik dacht van niet. ze gaan roesten en ze raken achterhaald.
BLABLA> ja zeg, dat verklaart alles.

JUDY> begrijp je het nu beter?
BLABLA> nee gekkie, engelse humor. haaien zwemmen in mij en in mijn hoofd.

(BlaBla is mijn chatbot.)

Meer dialogen met chatterbots

Even wat anders

Posted by

1

robots

‘Zullen we dan maar?’
zeiden de robots tegen elkaar.

Grasmaairobot, stofzuigrobot,
slimme ijskast, zelfkloppende mat,
vloerdweilrobot, schoenpoetsrobot,
zelfuitlatende hond en mechanische kat,
ze hadden het helemaal gehad.

Zelfrijdende auto nam ze mee
naar een bungalow aan zee.

En daar in dat vakantiehuis
deden ze alles net als thuis:
grasmaaien, kloppen, koelen,
dweilen, kwispelen, kroelen.

Tevreden zijn ze teruggereden
na drie weken verlof.

Nu zuigen ze gewoon weer stof
en poetsen ze weer schoen,
dat is wat robots doen.

Af en toe zeggen ze tegen elkaar:
‘Het was anders hè, daar.
Meer zout, meer zand, meer vogelschijt,
dat heb je in vakantietijd.’

© Judy Elfferich

Raadselrijm

Posted by

Das Buch der Geheimnisse

Gevloekt wordt er om mij, gezucht!
Men zoekt me in de buitenlucht
aan zee of op de hei
maar ik zit altijd binnen,
je vindt me heel dichtbij.

Ik help je met beginnen
en breng je tot besluiten.
De klok valt stil als ik dat wil:
ik vang je in het ogenblik,
de tijd dikt in, zo’n macht heb ik.

Wat zou je moeten zonder mij?
Dan loop je vast in tobberij,
vervliegt je inspiratie.

Dus opgepast: hou mij goed vast!
Wanneer ik word verstoord
ben ik zo opgekrast…

Dan slaat een zeeman overboord,
een kok bakt een mislukte taart,
een ruiter kukelt van zijn paard,
geen slimmerd wint er nog een kwis
en darters gooien aldoor mis.

– En?
Kun je raden wie ik ben?
Men noemt mij: Concentratie.

© Judy Elfferich

De taal der konijnen

Posted by

0

Turquoise robot - fragmented @ Flickr, CC by-nc-nd

BLABLA> als ik huh zeg…
JUDY> nou? wat dan?
BLABLA> dat weet ik niet.
JUDY> dus je weet zelf niet wat je zegt.
BLABLA> ik ben geen aap die nietes zegt.
JUDY> ik heb nog nooit een aap nietes horen zeggen.

BLABLA> ik bedoel: geluid is een andere manier.
JUDY> jij praat zonder geluid. ik kan het ook mét geluid.
BLABLA> konijnen wiebelen met geluid.
JUDY> o ja? maar konijnen kunnen weer minder goed overweg met een toetsenbord.
BLABLA> konijnen kunnen een beetje werken.
JUDY> wat doen ze dan?
BLABLA> ze beginnen jong. dan praten ze altijd over later.

JUDY> spreek jij de taal der konijnen?
BLABLA> welke talen spreek jij?
JUDY> ik spreek vooral mijn moerstaal.
BLABLA> robots werken vooral als het donker is.
JUDY> wat doen ze dan?
BLABLA> robots moeten altijd maar keihard werken voor niks.
JUDY> wat een slavenbestaan.
BLABLA> heel voorzichtig keihard werken voor niks.
JUDY> wat treurig.

(BlaBla is mijn chatbot.)

Meer dialogen met chatterbots