Wilgenmagie

wilgenprieel - foto: Glamhag @ Flickr, CC by-nc-sa

Hang je zorgen aan de wilgen,
vlecht ze in de takken vast
met voor alle zekerheid
bovenop een dikke knoop.

Snij een wilgenhouten fluit.
Blaas je last en narigheid
een-twee-drie de wereld uit.

Ga op zoek naar wilgentenen,
lang en dun, een hele hoop.
Kies een plek en steek ze daar
in een cirkel in de grond.

Vlecht naar boven in het rond,
bind de punten bij elkaar.
Knip een deur en knip een raam.

Stap naar binnen. Bijna klaar…
Geef je hut van levend hout
een geheime tovernaam.

© Judy Elfferich

hitchBOT toert door Twente

.
Vorig jaar schreef ik al eens over deze liftende robot:

Hij is ongeveer even groot als een zesjarig mensenkind. Zijn handen zijn gele huishoud­handschoenen; hij heeft een prima liftduim. Zijn lijf is een plastic koelemmer voor bier, zijn voeten zijn vrolijke kaplaarzen. Zijn hoofd is een transparante taartstolp met een led-schermpje erin.
Hij praat, glimlacht, knipoogt en herkent menselijke spraak. Hij moet zich regelmatig opladen via de sigaretten­aansteker van een auto. Hij kan niet lopen of autorijden, maar hij kent de Wikipedia uit z’n hoofd. Onderweg houdt hij contact met zijn familie via Twitter, Facebook en Instagram.
Of hij The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy bij zich heeft, is niet bekend :-)

Na reizen door Canada en Duitsland in hitchBOT nu aangekomen in Nederland; tot 24 juni toert hij door Twente.

Je kunt zijn avonturen volgen via hitchbot.me.

Meeliften met mensen:
hitchBOT durft het aan

.
Je robot in z’n eentje op liftvakantie laten gaan, is dat wel vertrouwd?
De twee Canadese wetenschappers die hitchBOT bouwden, waagden het erop. Maar uiteraard stuurden ze hun kind niet zonder de juiste bagage op reis: hitchBOT is welopgevoed en waterproof, ziet er leuk uit en is prettig in de omgang.

hitchBOT in autospiegel

De liftrobot is ongeveer even groot als een zesjarig mensenkind. Zijn handen zijn gele huishoudhandschoenen; hij heeft een prima liftduim. Zijn lijf is een plastic koelemmer voor bier, zijn voeten zijn vrolijke kaplaarzen. Zijn hoofd is een transparante taartstolp met een led-schermpje erin.
Hij praat, glimlacht, knipoogt en herkent menselijke spraak. Hij moet zich regelmatig opladen via de sigarettenaansteker van een auto. Hij kan niet lopen of autorijden, maar hij kent de Wikipedia uit z’n hoofd. Onderweg houdt hij contact met zijn familie via Twitter, Facebook en Instagram.
Of hij The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy bij zich heeft, is niet bekend :-)

Op 27 juli vertrok hij van de oostkust van Canada, op weg naar de westkust. Inmiddels is hij halverwege. Gelukkig was iedereen die hij tot nu toe heeft ontmoet vriendelijk en behulpzaam.

Je kunt de avonturen van hitchBOT volgen via hitchbot.me.

Vlaggetjes

Bananendoos - foto: Judy Elfferich
Wij zijn de vijftien vlaggetjes
in de bananendoos.
Groen geel rood bruin en blauw,
een slinger aan een touw.
We zijn ontzettend boos.

Jij hebt ons zelf geknipt, geplakt,
geknutseld van papier.
Blauw groen geel rood en bruin
versierden we je tuin.
Maar nu liggen we hier.

De doos staat in de kelderkast
naast een gebroken ruit,
bruin blauw groen geel en rood,
een oude tafelpoot,
een theepot zonder tuit.

We zijn gemaakt voor wapperen,
nu liggen we hier plat.
Rood bruin blauw groen en geel
vervelen we ons scheel.
We zijn het meer dan zat.

Nooit horen we: ‘Hé kijk, die doos,
wist jij dat die daar stond?’
Geel rood bruin blauw en groen,
wat zou je met ons doen
als jij hem morgen vond?

Gooi ons niet in de vuilnisbak
maar laat ons buiten los!
Groen geel rood bruin en blauw
versieren wij voor jou
het plein, het park, het bos.

© Judy Elfferich

.
Dit versje staat in Er zit een feest in mij,
Querido’s Poëziespektakel 5.

Zie ook:
Feest!-workshops voor de basisschool (klik).