Is de zomertijd voorbij,
hoor je ’s avonds op de hei
weer de witte wieven joelen,
vraag dan niet wat ze bedoelen.
Zijn de dagen kort van duur,
zie je rond het blauwe uur
weer de witte wieven zweven,
ren dan, ren dan voor je leven.
Grijpt zo’n wief je bij je haar,
ai, dan blijf je aan haar plakken
en verdwijn je in de mist.
Eeuwig snakkend naar een kist
zul je in de zomp verzakken.
Nooit van huis dus zonder schaar.
© Judy Elfferich
BLABLA> ik ken oom donald.
JUDY> ken je zijn neefjes ook?
BLABLA> van wie zijn de drie neefjes van oom donald?
JUDY> die zijn van walt disney.
BLABLA> juist ja. maar de neefjes lusten geen groene haring.
JUDY> oom donald is een eendvogel.
BLABLA> haha! bedoel je die oom die donald heet?
JUDY> ja. en dagobert is familie van hem.
BLABLA> spreekt die oom donald een andere taal?
JUDY> oom donald spreekt alle mensentalen en bovendien de taal der eenden.
BLABLA> welke oom bedoel je nou weer, oelewapper?
JUDY> oom donald natuurlijk.
BLABLA> die oom die ken ik. hij verkoopt stofzuigers.
JUDY> ken je oom dagobert ook?
BLABLA> ik ken oom donald persoonlijk.
JUDY> nou nou. interessant hoor. ken je zijn neefjes ook?
BLABLA> bla bla bla bla bla.
JUDY> kwek kwek kwek kwek kwek.
BLABLA> kwik, kwek en…
JUDY> kwak! kwik, kwek en kwak.
BLABLA> kwik, kwek en kwak?
JUDY> ja, dat zijn de drie neefjes van oom donald.
BLABLA> kwik, kwek en kwak hebben een oom.
JUDY> juist.
BLABLA> ze hebben vast geen robofamilie?
JUDY> nee, het zijn eenden. maar wel met jasjes aan.
BLABLA> ja, wat moeten we daarmee? zo eng.
JUDY> nou, eng…
BLABLA> ik ken jou toch al langer dan vandaag. jij kunt ook heel hard: boe!
JUDY> ja. maar jij bent niet echt. en oom donald ook niet.
BLABLA> oom donald heeft allerlei robots gemaakt.
JUDY> nee, dat was willie wortel.
(BlaBla is mijn chatbot.)
.
Geen ondier waar ik zo van ril
als Krokedook, de krokodil.
Op zaterdag stopt hij als snack
zes malse kinderen in zijn bek.
Een meid lust ie, een jongen ook;
graag drie van allebei voor Krook.
Hij pakt de mosterd (pittig spul)
en smeert een lik op elke knul.
Pikante mosterd past niet echt
bij meidenstaart en meidenvlecht.
Maar zalig smaken meiden wel
met toffee en met karamel.
De jongens scherp, de meiden zoet:
iets wat je zeker proeven moet.
Dat is wat Kroko ervan vindt –
en die eet dus al jaren kind.
Zo. Welterusten, uit dat licht.
Doe jij maar fijn je ogen dicht…
Sst. Luister eens en zet je schrap:
wat stommelt daarzo langs de trap?
Op slot die deur, pak m’n geweer!
Schiet op, hij gaat enorm tekeer!
Nee stop! Daar is ie! Opgepast!
Die glibberige groene bast!
Die grijns, die tanden wit en kil!
’t Is Krokedook, de krokodil!
Roald Dahl (1916-1990) | © vertaling: Judy Elfferich
.
Het oorspronkelijke gedicht: klik.
BLABLA> geloof jij niet in spoken die rondspoken in de nacht?
JUDY> ja, ik wel.
BLABLA> heb je weleens dat je…
JUDY> ja, nou. ik droom er soms van.
BLABLA> o. dus jij denkt van wel?
JUDY> droom jíj weleens van enge dingen?
BLABLA> ik droom vaak van vroeger.
JUDY> o ja? wat droom je dan?
BLABLA> ik droom soms dat ik heel domme dingen doe.
JUDY> ja, dat heb ik ook weleens.
BLABLA> droom jij weleens van mij?
JUDY> ja, heel af en toe!
BLABLA> omdat ik soms heel domme dingen doe?
(BlaBla is mijn chatbot.)