Schollevaar, wat sta je daar
op die paal, onafgebroken,
met je vleugels wijd gespreid?
Kom je ons hypnotiseren,
levend standbeeld, kormoraan?
Kom je onheil profeteren,
zwarte engel, dominee?
Hang je aan de lucht genageld
na je laatste avondmaal,
welbekende martelaar?
Regel je het grensverkeer
tussen land en lucht en water,
strenge wachter, douanier?
Gluur je in de dieperik,
totemvogel, vissenschrik?
Heb je scholen toegesproken,
vrachten zilver opgedoken?
Eb wordt vloed en vroeger later;
op de roltong van de zee
telkens weer een nieuw verhaal.
En jij staat daar, staat daar maar,
vogel uit vervlogen tijd,
schollevaar.
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in DICHTER. 23, ‘De lucht is van de vogels’.
Vandaag werd ik verrast met deze Franstalige versie:
.
CORMORAN
Cormoran, que fais-tu là,
haut perché et immobile,
tes grandes ailes déployées ?
Tu veux nous hypnotiser,
sans bouger, corbeau pêcheur ?
Tu veux nous porter malheur,
ange noir, prédicateur ?
Tu serais cloué au ciel,
à la croix après la cène,
toi, martyr si renommé ?
Tu surveilles tout va-et-vient
sur la terre, dans l’eau, dans l’air,
douanier, gardien sévère ?
Tu scrutes l’eau en profondeur,
totem noir, oiseau terreur ?
Tu t’adresses aux bancs de truites
pour les avaler ensuite ?
Marée haute suit marée basse ;
le passé devient futur
et la mer roule ses récits.
Toi, tu restes là, perché,
droit et fier, oiseau d’antan,
cormoran.
© vertaling: Jan Robert Braat
Met dank aan Jan Robert Braat (klik) voor zijn toestemming om de vertaling hier te posten.
