In Leestekenland

Bebloede puntkomma - foto (fragment sculptuur Joan Brossa): David Gomez @ Wikimedia Commons, CC by-sa (bewerkt door JudyElf, o.a. toevoeging bloedspatten)

Leestekenland kan niet meer bogen
op een volmaakte maatschappij.

De komma en de punt betogen:
‘Puntkommavolk draagt nooit wat bij!’

Meteen vormt zich een actiefront:
de Weg-met-de-puntkomma-bond.

De vraagtekens zijn weggeslopen,
die houden graag hun opties open.

Snel smoort men tussen accolades
’t gekreun en de jeremiades

van de puntkomma’s, en met haken
voorkomt men dat ze stennis maken.

Dan komt het minteken, en baf!
– het trekt ze van het leven af.

De vraagtekens zijn terug en kijken
hoofdschuddend naar de verse lijken.

Maar ai! de strijd is niet gedaan:
gedachtestreep valt komma aan –

en snijdt hem snoeihard door de hals
zodat hij – na onthoofding – als

puntkomma, dodelijk verwond,
zijn bloed mengt met die op de grond.

Men draagt de beide typen stakkers
in stilte naar de dodenakker.

Wat rest van de gedachtestreepjes
sluit zwijgzaam aan, met zwarte sleepjes.

Het uitroepteken preekt van vrede,
dubbelepunt deelt pepermunt;

bevrijd van komma-achtigheden
sjokt men naar huis: streep, punt, streep, punt…

Christian Morgenstern (1871-1914) | © vertaling: Judy Elfferich
.

Het oorspronkelijke gedicht:
.

IM REICH DER INTERPUNKTIONEN

Im Reich der Interpunktionen
nicht fürder goldner Friede prunkt:

Die Semikolons werden Drohnen
genannt von Beistrich und von Punkt.

Es bildet sich zur selben Stund’
ein Antisemikolonbund.

Die einzigen, die stumm entweichen,
(wie immer), sind die Fragezeichen.

Die Semikolons, die sehr jammern,
umstellt man mit geschwungnen Klammern,

und setzt die so gefangnen Wesen
noch obendrein in Parenthesen.

Das Minuszeichen naht und – schwapp!
Da zieht es sie vom Leben ab.

Kopfschüttelnd blicken auf die Leichen
die heimgekehrten Fragezeichen.

Doch, wehe! neuer Kampf sich schürzt:
Gedankenstrich auf Komma stürzt –

und fährt ihm schneidend durch den Hals –
bis dieser gleich – und ebenfalls

(wie jener mörderisch bezweckt)
als Strichpunkt das Gefild bedeckt!…

Stumm trägt man auf den Totengarten
die Semikolons beider Arten.

Was übrig von Gedankenstrichen,
kommt schwarz und schweigsam nachgeschlichen.

Das Ausrufszeichen hält die Predigt;
das Kolon dient ihm als Adjunkt.

Dann, jeder Kommaform entledigt,
stapft heimwärts man, Strich, Punkt, Strich, Punkt…

HALLO! riep ’t schaap Veronica

.
HALLO! riep ’t schaap Veronica, ik bel vanuit de Kamer!
Kunt u mij horen, dominee? Ik zit nu in Den Haag!
Met echte microfoons en blauwe stoelen en een hamer.
En straks word ik geïntervjoed, ik kom in EenVandaag.

Pardon? zo sprak de dominee. U gaat de politiek in?!
Er eventjes van uitgaande dat ik u goed versta…
Zal ik u eens vertellen wat ik van die Haagse kliek vin’?
Ze doen wel veel beloften, maar die komen ze niet na!

De dames Groen verschenen, met drie zelfgebreide petjes.
Op elk ervan stond in azjoersteek middenvoor een V.
Ze zeiden: Tut tut tut, wat u daar zegt dat is niet netjes.
Wij gaan vanmiddag folderen, waarom gaat u niet mee?

Wie scharrelende kippen wil en honden zonder riemen,
die voert met ons campagne voor Veronica het schaap.
We stemden tot voor kort altijd op ene juffrouw Thieme,
maar ja, zij staat qua achterban als mens toch wat voor aap.

Een stem klonk uit de telefoon: Mag ik u even storen?
Dit schaap wordt hier verwijderd in het kader van de wet!
Het dier is niet geoormerkt en het lijkt zelfs ongeschoren.
U kunt het komen halen straks, maar eerst wordt het ontsmet.

Potztausend! riep de dominee. Wat denk je wel, fascist!
Ze haalden ’t schaap op in Den Haag en werden anarchist.

© Judy Elfferich

.
cover De Tweede Ronde, lente 2009

 

 

Dit vers staat in het Lentenummer
van De Tweede Ronde.
 

 

 

Meer schaap-Veronica-verzen