Luister met je ogen
Kijk met je neus
Huil met een knipoog
Lach serieus
Duik in het diepe
Klauter op de kant
Mik op de sterren
Val door de mand
Proef met je oren
Tast met je tong
Gooi overhoop
Zonder pardon
Smurf overnieuw
Smurf rigoureus
Vang wat je kan
Zeef wat je zong
© Judy Elfferich
Amelia, Amelia, ze moest en ze zou,
geen mens hield haar tegen wanneer ze iets wou.
Ze werd vliegenier (toen een fonkelnieuw vak),
ze was in de wolken en ging uit haar dak.
En keek iemand op van zo’n vliegende griet,
dan zei ze: ‘Ja, wij doen dit ook. Waarom niet?’
Een wereldzee over, gevaarlijke vlucht…
Het lukte, dus sprong ze een gat in de lucht.
Haar volgende stunt was: de wereldbol rond.
Daar ging ze, ze wuifde naar ons op de grond.
Ze vloog naar de verte, ze vloog uit de bocht…
Hoelang wordt er nou al niet naar haar gezocht?
Amelia, Amelia, we raakten haar kwijt,
ze woont op een eilandje buiten de tijd.
Daar is ze geland, heeft een hutje gebouwd
waar ze briefjes vol peptalk tot vliegtuigjes vouwt.
Dan zweeft er opeens een bericht uit het blauw
naar binnen door ’t raam van een meisje of vrouw:
Ik wou wat ik wou, ik heb stralend gefaald,
gewoon geprobeerd en er eer mee behaald.
En jij, wat wil jij? Meid, de beurt is aan jou.
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in DICHTER. 22, ‘Op de schouders van reuzinnen’.
.
Toen de vriendschap van Harry en mij net begon
was hij nog maar tien; later zouden we zien
wat hij allemaal kon.
Hermelien, Ron en hij
in de Zweinstein Express.
Bij Sneep in de les.
En ik ben daarbij.
En Tiuri? Die sloop zomaar weg in de nacht;
ik ging met hem mee, zonder enig idee
wat de toekomst ons bracht.
Trouwe Piak en hij
over bergkam en brug.
Op Ardanwens rug.
En ik ben daarbij.
Tiuri en Harry,
met hen aan je zij
durf je meer dan je dacht.
Moet je dwars door een muur
of op eng avontuur?
Dan helpen die twee.
© Judy Elfferich
.
