.
JOEHOE! riep ’t schaap Veronica. Wie ’t eerste op die dijk is!
Ha, ik dus! En wie is er weer het allereerst benee?
De dominee sprak: Ik doe rustig aan, als ’t u gelijk is…
Waarna hij heel geniepig langs haar heen de dijk af glee.
Nu hadden ook de dames Groen het hellinkje bestegen;
ze roetsjten naar beneden, haast de plomp in, hand in hand.
Nou, zeiden ze, dit polderlandschap valt ons toch wat tegen.
Het gras lijkt altijd fleuriger vanaf de andere kant.
De dominee sprak: Dames, gaarne zal ik u geleiden
naar ’t hartje van het Groene Hart, net over gindse brug.
Hoe geurig de patatkraam daar, hoe grazig daar de weiden!
En als het u toch tegenvalt, dan breng ik u weer terug.
Hm, zei het schaap Veronica, en hoe zou dat dan komen:
steeds daaro ’t gras veel sappiger en hiero dor en dood?
Ik ben benieuwd of ook vanaf de overkant – Potdome,
daar springt ze! riep de dominee. Nou ligt ze in de sloot.
Hij sprong haar achterna en brulde: Hellup, kijk, nou zinkt ze!
Ach herejee, de dagen van de mens zijn als het gras…
en alzo ook die van het schaap, want strakjes dan verdrinkt ze!
Toen ging hij kopje-onder met zijn hoed en goeie das.
Veronica dook op, met kroos in allebei haar ogen;
ze zei: Ik zie aan beide oevers krek dezelfde tint.
Aha, zeiden de dames Groen. Eruit jullie, en drogen!
Het was een diepgaand onderzoek en ook nog dubbelblind.
U bent een Zuiver Wetenschaap, al zit uw vacht vol drab.
Straks thuis krijgt u studentenhaver met een glaasje sap.
© Judy Elfferich