.
In de Week van de Alfabetisering gaf ik workshops in Roosendaal, op een bijeenkomst voor medewerkers van West-Brabantse bibliotheken en andere (semi-)overheidsinstellingen.
Ervaringsdeskundige Anita (hieronder: rechts) kwam vertellen hoe dat is (voor haar inmiddels: hoe dat was), moeite hebben met lezen en schrijven.
Mijn opdracht was: laat de deelnemers dit zelf ook echt even meemaken en voelen. Communiceren in spiegelschrift leek me de aangewezen manier om dat voor elkaar te krijgen.
Er gebeurden bijzondere dingen…
– Sommigen hadden opeens weer het handschrift van toen ze zes waren.
– Sommigen gingen, behalve gespiegeld, van de weeromstuit ook op z’n kop schrijven.
– Sommigen konden het alleen als ze er niet bij nadachten. Bij anderen lukte het pas als ze zich even overal voor afsloten.
– Twee linkshandig-geboren-maar-rechtshandig-opgevoede deelnemers schreven net zo makkelijk in spiegelschrift als gewoon – maar voor een derde ging dat niet op.
– De concentratie op het vormen van de letters ging hier en daar ten koste van de woordkeuze. Mooiste voorbeeld: ‘Wanneer zal de alfabetisering eindelijk de wereld uit zijn?’