.
In de Week van de Alfabetisering gaf ik work­shops in Roosen­daal, op een bijeen­komst voor mede­werkers van West-Brabantse biblio­theken en andere (semi-)over­heids­instellingen.

Ervaringsdeskundige Anita (hieronder: rechts) kwam vertellen hoe dat is (voor haar in­middels: hoe dat was), moeite hebben met lezen en schrijven.

Mijn opdracht was: laat de deelnemers dit zelf ook echt even meemaken en voelen. Communiceren in spiegel­schrift leek me de aangewezen manier om dat voor elkaar te krijgen.

Er gebeurden bijzondere dingen…

– Sommigen hadden opeens weer het hand­schrift van toen ze zes waren.
– Sommigen gingen, behalve gespiegeld, van de weerom­stuit ook op z’n kop schrijven.
– Sommigen konden het alleen als ze er niet bij nadachten. Bij anderen lukte het pas als ze zich even overal voor afsloten.
– Twee linkshandig-geboren-maar-rechtshandig-opgevoede deelnemers schreven net zo makkelijk in spiegel­schrift als gewoon – maar voor een derde ging dat niet op.
– De concentratie op het vormen van de letters ging hier en daar ten koste van de woord­keuze. Mooiste voorbeeld: ‘Wanneer zal de alfabetisering eindelijk de wereld uit zijn?’