Scarabaeus cogitans

 
Mijn favoriete waanzinverhaal:

De broer van hersenchirurg Guido Bostoen was krankzinnig geworden. Hij kon soms in de wachtkamer, waar ook andere gekken zaten, minuten achter elkaar spreken, maar wat hij precies bedoelde wist je nooit: ‘Grijp de rechterhand van de Christus Jezus… één nul! De ijskappen smelten, stop de zeehond! Waarom hebben kippen geen gebitje? Hoera voor de val van Rome! Was de jonge paus Benedictus gespleten? Ik heb twee schedels van de beroemde rabbi in een relikwiekastje, één uit zijn kindertijd en één van toen hij aan het kruis hing! Hoe spreekt de piano? Was Horatius eigenlijk een communist? Een poes zonder oortjes is nog niet meteen een reuzenmol!’ Zijn moeder kwam op een keer binnenstappen en hij sprak: ‘U bent mijn moeder niet meer, dag mevrouw.’ Nooit heeft hij meer een woord tegen haar gezegd.

Dat kwam allemaal door de de Scarabaeus cogitans, een beestje dat zich nestelt tussen de hersenpan en het hersenvlies. De enige remedie tegen deze gevaarlijke parasiet is een welgemikte klap met een speciale scarabaeus-cogitans-hamer.

Hier kun je J.M.A. Biesheuvel het verhaal zelf horen voorlezen:

‘Scarabaeus cogitans’ werd in 1986 gepubliceerd in het tijdschrift De Tweede Ronde. In 1987 nam Biesheuvel het op in de verhalenbundel De angstkunstenaar.

Pierre Kartner recyclede de kreet ‘Waarom hebben kippen geen gebitje?’ als titel en refrein­regel van een Kinderen-voor-Kinderen-liedje.

Do not go gentle…

.

Ter gelegenheid van de honderdste geboortedag van Dylan Thomas heb ik een poging gedaan om zijn beroemdste gedicht te vertalen.

.
GA NIET DIE GOEDE NACHT IN ZONDER STRIJD

Ga niet die goede nacht in zonder strijd,
luid hem met vuurwerk uit, de oude dag;
raas, raas wanneer het laatste licht verglijdt.

Wie wijs werd en beseft: zwart wint altijd,
mijn woord verwekt geen flits of donderslag,
gaat niet die goede nacht in zonder strijd.

Wie goed doet en met hoop zijn pad plaveit
maar broze daden niet meer dansen mag,
raast, raast wanneer het laatste licht verglijdt.

Wie wild de zon ving, zingend haar berijdt
en laat pas ziet: haar hindert mijn gedrag,
gaat niet die goede nacht in zonder strijd.

Wie, ernstig eraan toe, het licht al kwijt,
verblind wordt door een oog met sterrenlach,
raast, raast wanneer het laatste licht verglijdt.

En jij, mijn vader, bijna uit de tijd,
vloek, zegen mij met tranen, luid beklag.
Ga niet die goede nacht in zonder strijd.
Raas, raas wanneer het laatste licht verglijdt.

Dylan Thomas (1914 – 1953) | © vertaling: Judy Elfferich

.
Do not go gentle into that good night
Over de versvorm villanelle

Doorfluisterversje

Oor
Ken je dat spelletje?
‘Telefoontje’ noemden wij het: iets doorfluisteren tot het heel wat anders wordt.

PSSST…

Luister goed en fluister door
Ruiters zoeken duister spoor
Duizend boeven zuid en noord
Sluit de deuren en de poort
Oude spreuken houden woord

Paarden stuiven door het woud
Pijlen fluiten langs een hoed
Reisgenoten ga met spoed
Duister klonk een laatste groet
Fluister door en luister goed

© Judy Elfferich

Dit versje gaat over een lievelingsboek van mij. Zal ik je de titel in je oor fluisteren?
  De dief klom de boom in.
Nee nee, dat zei ik niet! Luister nog eens goed:
  Je stiefbroer lust honing.
Weer verkeerd verstaan! Nog één keertje dan:
  Een lief soort beloning.

Dit doorfluistergedicht staat op het digitale BoekieBoekie-portaal ‘Het cadeau’.