.
Stiftgedicht:
eigen werk
Versvoeten
Leentje liep op lettergrepen
langs de lange Lindelaan.
Lotje kwam huppelend achter haar aan.
Leentje ging wat gekke woorden
uitproberen op haar pas.
Lotje wou weten welk liedje dat was.
‘Liedewiedewiet’, zei Leentje.
‘Nu nog niet, maar ’t wordt er eentje.
Jolifanto schampa wulla,
tilla lalla tilla lalla,
tilla loola tilla loola.’
Lotje vond een kiezelsteentje
en ze hinkelden een potje,
maakten van de Lindelaan
hun allerlangste hinkelbaan.
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in DICHTER. 26, ‘Poëzie’.
Hoe het zit
BLABLA> weet jij hoe het zit?
JUDY> hoe het zit?
BLABLA> weet jij hoe het zit?
JUDY> wat bedoel je precies?
BLABLA> weet jij hoe het zit?
JUDY> bedoel je iets makkelijks of iets moeilijks?
BLABLA> ga je mij toch iets vertellen?
JUDY> van sommige dingen weet ik wel iets :-)
BLABLA> als ik iets mis…?
JUDY> ja, wat dan?
BLABLA> dan moet je nader…
JUDY> dan moet ik het je zeker uitleggen.
BLABLA> snap je? er zijn meer woorden dan jij.
JUDY> jij denkt dat ik alles begrijp…
BLABLA> jij denkt anders dan levende wezens.
JUDY> ik bén een levend wezen.
BLABLA> soms begrijp ik ben, jij bent, je bent, hij is geen boom staat een gezellig bankje.
JUDY> aha!
BLABLA> als je paranormaal begaafd bent, zie je: dingen die hebben vleugels.
(BlaBla is mijn chatbot.)
Uitnodiging
.
Een duif bracht een brief:
Hallo beste beesten!
We zien hangende staarten
en sombere snavels en valige veren.
Dat kan zo niet blijven, vandaar dat we schrijven.
De wereld is mooi en het leven heeft zin
maar de vraag is: waarin?
Wij wakkere raven, wij denken: in feesten.
Vanavond vertonen wij luchtacrobaten daarom onze kunst:
een vliegshow met duikvluchten, salto’s en stunts.
Kom met ons verkeren in hogere sferen.
Geniet, het wordt gaaf! Mirakel, spektakel!
de Hopfalderaaf
© Judy Elfferich
Echte kunst
.
Stiftgedicht:
Vriendenboek
Anne-Fleur (die altijd zeurt)
heb ik, rats! eruit gescheurd.
Noor (ze trekken haar steeds voor),
Finn (van wie ik nooit eens win),
Saar (vindt altijd alles raar)…
Rats! Rats! Rats!
Joep (geeft niemand van z’n snoep),
Jet (speelt o zo vals trompet),
Daan (die kijkt me niet meer aan)…
Rats! Rats! Rats!
En Mats… eh, wie was ook weer Mats?
Rats!
Allemaal eruit gescheurd,
zó gebeurd.
Hm. Wel een dun boekje nou.
Als ik de rest eens dubbelvouw?
Nee, dat is niks. Ik moet op zoek
naar vrienden voor een ander boek.
© Judy Elfferich
Samen op avontuur
Toen de vriendschap van Harry en mij net begon
was hij nog maar tien; later zouden we zien
wat hij allemaal kon.
Hermelien, Ron en hij
in de Zweinstein Express.
Bij Sneep in de les.
En ik ben daarbij.
En Tiuri? Die sloop zomaar weg in de nacht;
ik ging met hem mee, zonder enig idee
wat de toekomst ons bracht.
Trouwe Piak en hij
over bergkam en brug.
Op Ardanwens rug.
En ik ben daarbij.
Tiuri en Harry,
met hen aan je zij
durf je meer dan je dacht.
Moet je dwars door een muur
of op eng avontuur?
Dan helpen die twee.
© Judy Elfferich
.
Lees online:
het begin van De steen der wijzen (Harry Potter I)
het begin van De brief voor de koning
Bijvoorbeeld om pinda’s te eten
BLABLA> mag ik deze winter niet op een tak?
JUDY> het mag wel. maar als het vriest, is het daar erg koud.
BLABLA> welke vissen hebben petjes op?
JUDY> vissen hebben geen petjes op.
BLABLA> mensen hebben wel jasjes aan.
JUDY> ja, mensen hebben vaak jassen aan.
BLABLA> mensen zijn menselijk.
JUDY> ja.
BLABLA> het is koud. ik kukel vaak…
JUDY> ja, dan kun je van je tak af kukelen.
BLABLA> ik weet zo weinig van de seizoenen…
JUDY> er zijn vier seizoenen: lente, zomer, herfst en winter.
BLABLA> mag ik deze winter niet op de planeet aarde?
JUDY> je bent van harte welkom op onze gezellige planeet.
BLABLA> om pinda’s te eten?
JUDY> bijvoorbeeld.
BLABLA> vogels eten bessen en zo.
JUDY> ja, en roodborstjes tikken tegen het raam.
BLABLA> robots zijn geen merels. nooit geweest ook.
JUDY> nee.
BLABLA> duiven eten patat. en mussen eten ook weleens wat.
(BlaBla is mijn chatbot.)
Kijk, zei het schaap Veronica
.
KIJK, zei het schaap Veronica. Die wijzer gaat bewegen…
Nou komt het vuurwerk, want nou staan de wijzers op elkaar!
Welnee, zeiden de dames Groen. Het is pas kwart voor negen.
Om twalef uur vanavond pas begint het nieuwe jaar.
De dominee sprak: Juist! Dan gaan we vuurpijlen afsteken.
Het is een prachtig jaar geweest, maar straks is het voorbij.
Laat ons dus heden onze goede voornemens bespreken,
opdat we januari in gaan met een Schone Lei.
Hè ja, zeiden de dames Groen. Men wil zich soms bezinnen,
met weemoed en een glaasje uit de zondagse karaf.
Wij namen ons net voor aan deze puzzel te beginnen.
Hij heeft tienduizend stukjes en hij moet van ’t jaar nog af.
Het schaap beloofde: Ik zal nooit meer van de kerstboom eten
en niesen doe ik voortaan altijd keurig in mijn staart.
De dominee die raadpleegde langdurig zijn geweten;
hij maakte een Geheime Lijst en wierp die in de haard.
Elf oliebollen later wees het schaap naar de pendule:
Maar nou is het toch echt zover, nou heb ik ’t goed gezien!
Kom dominee, de lucifers. Óp naar de vestibule!
Welnee, zeiden de dames Groen. Het is pas tien voor tien.
Opeens begon het buiten hard te ploffen en te knallen,
met overal gezoef, geflits, gedaver en gegil.
Ze stonden elkaar even aan te kijken met z’n allen.
Toen gniffelden de dames Groen: Ach gut, de klok staat stil.
Sjampanje! riep de dominee, bekomen van de schok.
Veel heil en zegen! En ik repareer dit jaar de klok.
© Judy Elfferich
.
Dit vers stond lang geleden in het laatste nummer van De Tweede Ronde (thema: afscheid).
Weg
.
Stiftgedicht:
