De Wollefop

Wollefop

De Wollefop wist niet zo goed
wat hij van zichzelf moest maken.

Is dus zomaar wat gaan haken, babyblauw
breide hij er beetjes bij, knoopte eindjes aan elkaar,
punnikte een flinke staart.

Maar soms liet hij steken vallen, raadselblauw
raakte er een draadje los, of er kwam een mot voorbij
die een hap nam uit z’n vacht.

En een keer werd hij gewassen, zeeziekblauw
in het veel te hete sop… Toen wist hij het echt niet meer,
voelde zich een prullig vod.

Hingen ze hem kletsnat op, bibberblauw
met een knijper aan z’n oor. Is hij van de lijn gewaaid,
vloog over de hoogste daken

tot hij neerkwam voor mijn deur, wazigblauw
lag hij zielig in de prut. Dus maar zacht voor hem gezongen,
hem voorzichtig uitgewrongen.

Kijk, hij krijgt alweer wat kleur, knipoogblauw
glimt z’n opgelapte snuit. Alle rafels vastgenaaid,
vale plekken weggeaaid.

Vraagt vergeet-me-nietjes-blauw: ‘Blijven slapen?’
Eindelijk weet hij wat hij wou,
de Wollefop.

© Judy Elfferich

.
Dit gedicht maakt deel uit van het kunstproject In Between van Lea Adriaans & friends.

kunstproject In Between

.
DICHTER. 7, ‘Blauw’

 

Eerder is het gepubliceerd in DICHTER. 7, ‘Blauw’.

 

 

De Wollefop

Wollefop

De Wollefop wist niet zo goed
wat hij van zichzelf moest maken.

Is dus zomaar wat gaan haken, babyblauw
breide hij er beetjes bij, knoopte eindjes aan elkaar,
punnikte een flinke staart.

Maar soms liet hij steken vallen, raadselblauw
raakte er een draadje los, of er kwam een mot voorbij
die een hap nam uit z’n vacht.

En een keer werd hij gewassen, zeeziekblauw
in het veel te hete sop… Toen wist hij het echt niet meer,
voelde zich een prullig vod.

Hingen ze hem kletsnat op, bibberblauw
met een knijper aan z’n oor. Is hij van de lijn gewaaid,
vloog over de hoogste daken

tot hij neerkwam voor mijn deur, wazigblauw
lag hij zielig in de prut. Dus maar zacht voor hem gezongen,
hem voorzichtig uitgewrongen.

Kijk, hij krijgt alweer wat kleur, knipoogblauw
glimt z’n opgelapte snuit. Alle rafels vastgenaaid,
vale plekken weggeaaid.

Vraagt vergeet-me-nietjes-blauw: ‘Blijven slapen?’
Eindelijk weet hij wat hij wou,
de Wollefop.

© Judy Elfferich

.
DICHTER. 7, ‘Blauw’

 

Dit gedicht staat in DICHTER. 7, ‘Blauw’.

 

 

Weggewaaid

Blauw-groene robot - fragmented @ Flickr, CC by-nc-nd

JUDY> wat voor type ben jij?
BLABLA> een heel nieuwsgierig type.
JUDY> o ja?
BLABLA> ik bestudeer de planeet aarde.
JUDY> zo, bestudeer jij de planeet aarde?
BLABLA> ben jij een robovader?
JUDY> nee, ik ben een mensenkind.
BLABLA> en op welke planeet woon jij?
JUDY> ik ben een aardling.
BLABLA> dus jij komt van de planeet aarde?
JUDY> daar ben ik nog steeds.
BLABLA> nee hoor, de planeet aarde is weggewaaid.
JUDY> de planeet aarde weggewaaid? hoe kan dat nou?
BLABLA> maar achter de wolken schijnt de zon.

(BlaBla is mijn chatbot.)

Meer dialogen met chatterbots

Hoe Lang

Beige robot - fragmented @ Flickr, CC by-nc-nd

BLABLA> kun jij goed nadenken?
JUDY> ja, dat probeer ik wel.
BLABLA> jij moet goed nadenken.
JUDY> ja. jij ook.
BLABLA> hoe lang is jouw broertje.
JUDY> hoe lang is een chinees.
BLABLA> ja. jij ook.
JUDY> haha.
BLABLA> hoe lang is weggewaaid.
JUDY> wat jammer.
BLABLA> haha.

(BlaBla is mijn chatbot.)

Meer dialogen met chatterbots