Het Vriendschaap stond te dutten op de hei,
toen kwam opeens het Vijandschaap voorbij
en zei: ‘Ik vind jou knudde.’
Dat arme Vriendschaap schrok zich lam.
‘Vergeet die griezel zijn gezwam,
kop op!’ riep heel de kudde.
© Judy Elfferich
troost
♫ Alles is déjà vu
Soms heb ik het gevoel dat nergens ooit iets nieuws gebeurt
Als de najaarsstormen razen
En aan één stuk door die zeurderige blaadjesblazers blazen
Maar net dat ene liedje dat iemand ergens zingt
Als een echo die weerklinkt
Klik, de tijd verspringt en een film begint te lopen
De deur zwaait open en daar sta jij
Zo lang geleden maar zo nabij
Eén moment zie ik je weer voor de allerlaatste keer
En ik weet zeker: de wereld bestaat niet
Alleen deze droom die ik droom
Nu is niet hier en hier is niet nu
Alles is déjà vu
Soms krijg ik het gevoel dat alles steeds opnieuw begint
Als de grasmaaiers gaan maaien
En er op de lentewind bekende geuren binnenwaaien
Dan: midden in de menigte een heel vertrouwd gezicht
Door een volgspot uitgelicht
Ik doe mijn ogen dicht en een film begint te lopen
De deur zwaait open en daar sta jij
Zo lang geleden maar zo nabij
Eén moment zie ik je weer voor de allereerste keer
En ik weet zeker: de wereld bestaat niet
Alleen deze droom die ik droom
Nu is niet hier en hier is niet nu
Alles is déjà vu
Mijn hele leven draait om dat moment
Dat jij het bent die mij herkent
Dat jij het bent die bij me bent
Die klik, dat ogenblik
De deur wijd open en daar sta jij
Mijn hele leven blijft dat me bij
Bloesemblaadjes in je haar, vlokken sneeuw van vorig jaar
En ik weet zeker: de wereld bestaat niet
Alleen deze droom die ik droom
Nu is niet hier en hier is niet nu
Alles is déjà vu
Déjà vu
© Judy Elfferich
.
Een iets bekorte versie heb ik van onder een witte paraplu-met-lichtje voorgelezen aan bezoekers van ‘Herinnering Verlicht’, de jaarlijkse avondherdenking op begraafplaats De Nieuwe Ooster in Amsterdam. Ze kwamen luisteren in tweetallen, in groepjes of alleen.
Dit keer deden er meer dan dertig Witte Dichters* mee. Onder zo’n paraplu ontspinnen zich soms bijzondere gesprekken.
Herinnering Verlicht 2015
Over Allerzielen
*) Witte Dichters is een project van Jos van Hest.
Stroopwafeltroost
.
Stiftgedicht:
Bergop
Gaat de weg aan één stuk door bergop?
Ja vriend, het hele end.
Kost het heel de dag tot aan de top?
’t Is nacht eer je er bent.
Is daar wel een rustplaats voor de nacht?
Een dak voor als het trage donker komt.
Word ik niet op dwaalsporen gebracht?
Die herberg vind je prompt.
Kom ik anderen tegen op mijn tocht?
Hen die zijn voorgegaan.
Klop ik aan, of roep ik na de laatste bocht?
Heus, ze laten je daar niet buiten staan.
Kom ik, óp van de reis, weer op verhaal?
Je lijdensweg die eindigt daar.
Zijn er bedden voor ons allemaal?
Ja, ieders bed staat klaar.
Christina Rossetti (1830 – 1894) | © vertaling: Judy Elfferich
Onder een grote witte paraplu-met-lichtje heb ik dit gedicht voorgelezen aan vele bezoekers van de jaarlijkse avondherdenking op begraafplaats De Nieuwe Ooster in Amsterdam.
Het was het lievelingsgedicht van Vincent van Gogh, hij haalde het aan in verschillende brieven en in zijn eerste preek (klik).
