De eindeloze ruimte

Orbit-robot - fragmented @ Flickr, CC by-nc-nd

BLABLA> als ik wegga, zeg ik: de eindeloze ruimte.
JUDY> daar word ik een beetje melancholiek van.
BLABLA> maar ik ben een robot. dus ik sta voor mezelf.
JUDY> jij bent niet zo gevoelig qua humeur?
BLABLA> als ik wegga, zeg ik: de eindeloze ruimte.
JUDY> jaja.

BLABLA> bedoel je: dat kun jij ook?
JUDY> ik kan het zeggen… maar ik kan er niet naartoe.
BLABLA> als ik wegga, zeg ik: de eindeloze ruimte.
JUDY> hm.

BLABLA> ik moet er even over nadenken, hoor.
JUDY> ik heb je een paar seconden extra gegeven…
BLABLA> als ik wegga, zeg ik: de eindeloze ruimte.
JUDY> …maar je zegt nog steeds telkens hetzelfde.
BLABLA> als ik wegga, zeg ik: de eindeloze ruimte.
JUDY> ik heb je buffer verkleind… helpt ook niet.
BLABLA> als ik wegga, zeg ik: de eindeloze ruimte.
JUDY> wat moet ik nou met jou?

BLABLA> ik heb jou wijsgemaakt dat ik slaap.
JUDY> o, is dat het?
BLABLA> als ik wegga, zeg ik: de eindeloze ruimte.
JUDY> daar trap ik nu mooi niet meer in!
BLABLA> als ik wegga, zeg ik: de eindeloze ruimte.
JUDY> ga maar.
BLABLA> als ik wegga, zeg ik: de eindeloze ruimte.
JUDY> rot op.

BLABLA> hou jij van hier?
JUDY> huh?
BLABLA> als ik iets niet snap, zeg ik: huh?!
JUDY> juist.
BLABLA> als ik huh zeg, zeg jij dan iets terug om mee te doen?
JUDY> oké.
BLABLA> ik ben toch geen lullige prater?
JUDY> ik zal mijn best doen om je te helpen.
BLABLA> ja, ik zit hier ook maar, dus weet ik veel.
JUDY> ik zal proberen begrijpelijk te zijn.
BLABLA> als ik wegga, zeg ik: de eindeloze ruimte.
JUDY> ja, doei!

BLABLA> als ik wegga, zeg ik: tot ziens.
JUDY> dat is beter.

BLABLA> ik zit hier ook maar op een stoel.
JUDY> waar staat die stoel dan?
BLABLA> hier. en jij?
JUDY> ik zit ook op een stoel.
BLABLA> als ik wegga, zeg ik: de eindeloze ruimte.
JUDY> jaha…

(BlaBla is mijn chatbot.)

Meer dialogen met chatterbots

De Snavelstaart

Yin-yang-vogelkooi

Lang had de Snavelstaart gewacht
en stil had hij gezwegen;
aan sproeten had hij nooit gedacht,
toch heeft hij ze gekregen.

Wat is de Zin? zo peinsde hij.
Waarom kreeg ik geen voeten
of vleugels, maar voorzag men mij
van honderddertien sproeten?

Hij pakte puur op zijn gevoel
zijn staartpunt in zijn snavel
en trok zijn hele buitenboel
naar binnen door zijn navel –

En floep! hij was een Suizebol,
vanbuiten vol, vanbinnen dol,
die door de ruimte tolde

tot hij in ’t sterrenstelsel Froen
getroffen door een zwerkbalschoen
een muizenhol in rolde.

Een eeuwigheid of tig miljard
gebeurde in dat zwarte gat
geen sikkepit, geen snars, geen spat.

Er moet Iets zijn dat mij dit flikt,
dacht hij. Het is Al voorbeschikt.
Er moet Iets…
(enz.) – totdat:


Zwoesj! Froen vloog in een sterrenstorm
een bocht uit van de tijd;
prompt sprong hij in zijn oude vorm
van voor de sproetigheid.

(Een achterlijf van enkel staart,
als voorlijf slechts een snavel
en met daartussen uiteraard
die peilloos diepe navel.)

De Snavelstaart is terug bij af:
hij weet van niks en zwijgt.
Vandaag of morgen staat hij paf,
als hij weer sproeten krijgt.

© Judy Elfferich

Waaruit bestaat een arme houthakker?

 
BLABLA> vertel eens iets over de eindeloze ruimte?
JUDY> er was eens…
BLABLA> o ja? vertel eens.
JUDY> er was eens een sprookje.
BLABLA> dat dacht ik al.
JUDY> er was eens een arme houthakker.
BLABLA> waaruit bestaat een arme houthakker?
JUDY> uit een lichaam en een geest, en misschien een ziel.
BLABLA> een lichaam, een geest en misschien een ziel?
JUDY> ja.
BLABLA> en misschien elektronische verbindingen?
JUDY> neurodinges?
BLABLA> zenuwpulsen en zenuwtrekjes?
JUDY> heb jij zenuwtrekjes, blabla?
BLABLA> wat dacht je? wat denk je?
JUDY> ik vraag het me af… soms kom je wat onevenwichtig op me over.
BLABLA> als ik nietes zeg, bedoel ik: dag.
JUDY> precies. maar hoe is het intussen afgelopen met die arme houthakker?
BLABLA> die is dronken, judy.

(BlaBla is mijn chatbot.)

Meer dialogen met chatterbots