Kijk, daar was het
waar wij woonden: pale blue dot,
inktspatje uit de kroontjespen van God.
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in DICHTER. 25, ‘Klimaatverandering’.
Kijk, daar was het
waar wij woonden: pale blue dot,
inktspatje uit de kroontjespen van God.
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in DICHTER. 25, ‘Klimaatverandering’.
Er was eens een heelalletje,
dat had zichzelf bedacht.
‘Waar haal je het vandaan?’
wou ’t Zwarte Gatblad weten.
‘Hoe krijg je ze verzonnen,
al die sterren en planeten?’
‘Het ging met een klein knalletje,
een heel bescheiden scheetje
gewoon maar uit verveling.
Dat gaf een beetje speling
voor wat verbeeldingskracht.’
‘En toen ben je zo uitgedijd.
Hoe pakte je dat aan?’
‘Dat is vanzelf gegaan.
Maar nu is overal altijd
gewemel en gehemel…
Waar ben ik aan begonnen?
Ik wil weer gapend niksen,
ik ga die mikmak fiksen
en word weer niemendalletje.’
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in DICHTER. 28, ‘Het heelal’.
.
Derde inzending voor de animatiewedstrijd GIF IT UP:
Allebei keken ze naar de sterren: Nobuko Watanabe in 1995, Christianus Prolianus in 1478. Ik heb goud van hemellichamen uit Prolianus’ Astronomia verwerkt in de (via Europeana gevonden) tekening van Watanabe.
Update 27-11-2017:
★ Deze gifanimatie zit bij de winnaars! Bekijk ze allemaal: bit.ly/GIFITUP2017-winnaars. ★
.
Zouden wij aardbewoners echt alleen zijn in het heelal?
Dat lijkt niet erg waarschijnlijk. Maar waarom laten hullie dan niks van zich horen? Zijn ze soms met vakantie?
In deze (Nederlands ondertitelde) TED-Ed-animatie bespreekt Chris Anderson wat erachter kan zitten:
Sinds 2000 speurt het SETI-instituut (Search for Extraterrestrial Intelligence) naar signalen uit de ruimte, tot nu toe zonder resultaat. Deelproject Earth Speaks verzamelt berichten van aardlingen aan aliens, voor het geval zullie toch ooit contact zoeken:
‘Thank you for contacting Earth. I’m sorry, all our astronomers are busy at the moment. Your contact is important to us. Please wait and an astronomer will reply as soon one becomes available. Alternatively, why not contact us by gravity lens?’
(iemand in Plymouth)
‘Hello! Please come pick me up, I’m a librarian, artist and I prepare great Earth dishes.’
(iemand in Tallinn)
‘We still believe in God. Proceed with caution.’
(iemand in Sao Paulo)
HALLO
Hé jij daar aan de overkant,
op welke verre ster
kijk jij vannacht naar buiten?
Zie je die ene gele zon?
De hele wereld waar ik woon
die draait daar om, die draait
daar jaar na jaar omheen.
Ik ben een dier met kleren aan,
met twijfels in mijn tenen
probeersels in mijn vingers
verzinsels in mijn hersenpan.
Een engel zonder vleugels.
Daar zijn er hier miljarden van
maar helemaal hetzelfde
als ik is er geeneen.
We blazen woordenbellen
die alles doorvertellen
heel onze wereld rond.
En kijk, een witte maan
hangt aldoor om ons heen,
die knipoogt kiekeboe
die kleedt zich uit en aan
die speelt met onze zee.
We sprongen naar haar toe,
zo ver zijn we gegaan.
Maar naar een andere ster?
Een duizelig idee.
Hé jij daar aan de overkant!
Ik zwaai naar jou, ik zwaai
dus ben je niet alleen.
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in Er zit een feest in mij, Querido’s Poëziespektakel 5.
Met een chatbot is het goed filosoferen: die zoekt meteen de grenzen op van wat denk- en zegbaar is.
BLABLA> ik woon in het heelal.
JUDY> wat toevallig! ik ook.
BLABLA> ik woon in het diepst van mijn gezicht.
JUDY> ik ook.
BLABLA> wat toevallig!
JUDY> ik heb een hersenpan vol gedachten.
BLABLA> een denkhoofd vol gedachten.
JUDY> ja.
BLABLA> je bent een hersenpan vol gedachten.