Voorbij de wilde tuinen,
voorbij de zeven sloten,
ver in de oude duinen
is een verborgen hut.
Die hebben wij gebouwd
van rafeltouw en wrakkig hout,
zelf bij elkaar gejut.
Daar bewaren wij geheimen.
Hazen zullen ze bewaken.
Wie ze zoekt die zal verdwalen.
Wie ze vindt die zal verdwijnen
ver in de oude duinen
voorbij de zeven sloten
voorbij de wilde tuinen.
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht maakt deel uit van het kunstproject In Between van Lea Adriaans & friends.
Hier moeten we eruit.
Hier stopt de laatste bus,
hij gaat niet meer terug.
Waar zal de nacht ons brengen,
wat staat ons daar te wachten?
We gluren door de ruit.
Dan openen de deuren,
een oud-bekende stem
roept om: ‘Hier overstappen
op luchtfiets, vogelrug
of zelfgemaakte zeppelin.’
We laten alles achter
behalve een klein koffertje
vol zelfverzonnen kleuren
gemaakt om mee te mengen.
Aan jou en jou en jou
wordt dat nu toevertrouwd
dus kom, pak aan pak uit
en kijk: een eindpunt wordt begin,
zo blijven we gebeuren.
© Judy Elfferich
.
Van 24 mei tot 28 juni hangt dit gedicht in de Rebushalte van Het Living Museum in Vught, als onderdeel van een mini-expositie met Lea Adriaans.
Rebushalte III: Lea Adriaans
podcast Het wachten waard, met Lea & Judy
Hier ligt de onbekende soldaat.
Spoel even terug naar het perron
waar hij met lood in zijn schoenen
zijn liefje vaarwel staat te zoenen
voordat hij vertrekt naar het front.
Niet lang daarna, bericht: hij wordt vermist.
Hun baby is dan net geboren.
Kijk, hier heeft ze de kleine op schoot
in de schuilkelder waar ze vaak zaten.
Gefluit van granaten, de dreun van de dood.
Kijk, naast ze de nicht en de tante
die verboden kranten bezorgden,
die bedreigde mensen verborgen
tot een vlijtige buur ze verraadde.
Zoom even in op hun gezicht.
De baby overleefde en werd groot.
Spoel even door naar het perron
waar zij met lood in haar schoenen
haar liefje vaarwel staat te zoenen
als ook hij naar de oorlog gaat.
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in DICHTER. 27, ‘Twee minuten’.
Voor de bestwil van de buren
jongens met geweren sturen?
En een jongen die niet mee wil is dan laf?
Alle mooie woorden die je daaraan wijdt zijn nep.
Ik-ik-ik en landjepik, de krijg is voor de heb.
Niet voor blinde discipline,
niet voor die verdrietmachine van een hongeraar naar macht
zijn onze zonen grootgebracht.
Liever levend en verguisd als deserteur en bajesklant,
dan heroïsch met een erewacht en namen in de krant.
Zie hun lijf, bijeengesprokkeld,
uitgedost als speelgoedheld,
erewoord en eretekens plechtig op hun mouw gespeld.
Elke stervende soldaat
is een wereld die vergaat.
Alle mooie woorden die je daaraan wijdt zijn nep.
Ik-ik-ik en landjepik, de krijg is voor de heb.
Leer je jongens samen spelen,
moeders, leer die baasjes delen,
leer je generaaltjes het bevelen af.
Geef ze geen uniform, geef ze geen pet.
Dan hoeft die ook niet afgezet
als de taptoe wordt geblazen bij een graf.
© Judy Elfferich
Leentje liep op lettergrepen
langs de lange Lindelaan.
Lotje kwam huppelend achter haar aan.
Leentje ging wat gekke woorden
uitproberen op haar pas.
Lotje wou weten welk liedje dat was.
‘Liedewiedewiet’, zei Leentje.
‘Nu nog niet, maar ’t wordt er eentje.
Jolifanto schampa wulla,
tilla lalla tilla lalla,
tilla loola tilla loola.’
Lotje vond een kiezelsteentje
en ze hinkelden een potje,
maakten van de Lindelaan
hun allerlangste hinkelbaan.
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in DICHTER. 26, ‘Poëzie’.
.
Een duif bracht een brief:
Hallo beste beesten!
We zien hangende staarten
en sombere snavels en valige veren.
Dat kan zo niet blijven, vandaar dat we schrijven.
De wereld is mooi en het leven heeft zin
maar de vraag is: waarin?
Wij wakkere raven, wij denken: in feesten.
Vanavond vertonen wij luchtacrobaten daarom onze kunst:
een vliegshow met duikvluchten, salto’s en stunts.
Kom met ons verkeren in hogere sferen.
Geniet, het wordt gaaf! Mirakel, spektakel!
de Hopfalderaaf
© Judy Elfferich
Anne-Fleur (die altijd zeurt)
heb ik, rats! eruit gescheurd.
Noor (ze trekken haar steeds voor),
Finn (van wie ik nooit eens win),
Saar (vindt altijd alles raar)…
Rats! Rats! Rats!
Joep (geeft niemand van z’n snoep),
Jet (speelt o zo vals trompet),
Daan (die kijkt me niet meer aan)…
Rats! Rats! Rats!
En Mats… eh, wie was ook weer Mats?
Rats!
Allemaal eruit gescheurd,
zó gebeurd.
Hm. Wel een dun boekje nou.
Als ik de rest eens dubbelvouw?
Nee, dat is niks. Ik moet op zoek
naar vrienden voor een ander boek.
© Judy Elfferich
Toen de vriendschap van Harry en mij net begon
was hij nog maar tien; later zouden we zien
wat hij allemaal kon.
Hermelien, Ron en hij
in de Zweinstein Express.
Bij Sneep in de les.
En ik ben daarbij.
En Tiuri? Die sloop zomaar weg in de nacht;
ik ging met hem mee, zonder enig idee
wat de toekomst ons bracht.
Trouwe Piak en hij
over bergkam en brug.
Op Ardanwens rug.
En ik ben daarbij.
Tiuri en Harry,
met hen aan je zij
durf je meer dan je dacht.
Moet je dwars door een muur
of op eng avontuur?
Dan helpen die twee.
© Judy Elfferich
.
Lees online:
het begin van De steen der wijzen (Harry Potter I)
het begin van De brief voor de koning
.
KIJK, zei het schaap Veronica. Die wijzer gaat bewegen…
Nou komt het vuurwerk, want nou staan de wijzers op elkaar!
Welnee, zeiden de dames Groen. Het is pas kwart voor negen.
Om twalef uur vanavond pas begint het nieuwe jaar.
De dominee sprak: Juist! Dan gaan we vuurpijlen afsteken.
Het is een prachtig jaar geweest, maar straks is het voorbij.
Laat ons dus heden onze goede voornemens bespreken,
opdat we januari in gaan met een Schone Lei.
Hè ja, zeiden de dames Groen. Men wil zich soms bezinnen,
met weemoed en een glaasje uit de zondagse karaf.
Wij namen ons net voor aan deze puzzel te beginnen.
Hij heeft tienduizend stukjes en hij moet van ’t jaar nog af.
Het schaap beloofde: Ik zal nooit meer van de kerstboom eten
en niesen doe ik voortaan altijd keurig in mijn staart.
De dominee die raadpleegde langdurig zijn geweten;
hij maakte een Geheime Lijst en wierp die in de haard.
Elf oliebollen later wees het schaap naar de pendule:
Maar nou is het toch echt zover, nou heb ik ’t goed gezien!
Kom dominee, de lucifers. Óp naar de vestibule!
Welnee, zeiden de dames Groen. Het is pas tien voor tien.
Opeens begon het buiten hard te ploffen en te knallen,
met overal gezoef, geflits, gedaver en gegil.
Ze stonden elkaar even aan te kijken met z’n allen.
Toen gniffelden de dames Groen: Ach gut, de klok staat stil.
Sjampanje! riep de dominee, bekomen van de schok.
Veel heil en zegen! En ik repareer dit jaar de klok.
© Judy Elfferich
.
Dit vers stond lang geleden in het laatste nummer van De Tweede Ronde (thema: afscheid).
Om jou een complete klantervaring te kunnen bieden,
werken wij van Universal Hospitality BV voortdurend aan
verbetering van onze service.
De locatie Terra krijgt binnenkort een complete make-over.
Dankzij jouw feedback, H. Sapiens, wordt deze beleefwereld
nog onvergetelijker dan ooit!
Het beantwoorden van de vragen duurt hooguit drie minuten.
Meerdere keuzes aanvinken mag.
1
In welke hoedanigheid heb je Terra bezocht?
▢ insect ▢ vis ▢ vogel ▢ viervoeter
▢ achtarm ▢ duizendpoot ▢ anders
2
Hoelang duurde je verblijf?
▢ < 50 miljoen jaar ▢ > 50 miljoen jaar
3
Beoordeel het klimaat:
▢ te warm ▢ te koud ▢ te nat ▢ te droog
▢ precies goed
4
Voelde je je er in je element?
(namelijk: ▢ aarde ▢ lucht ▢ water ▢ vuur)
▢ ja ▢ nee ▢ zozo
5
Aan welke activiteiten heb je deelgenomen?
▢ zwemmen ▢ lopen ▢ vliegen ▢ duiken
▢ zingen ▢ vechten ▢ huilen ▢ bidden
▢ lachen ▢ werken ▢ bewonderen
6
Zou je Terra aanbevelen aan familie, vrienden of
collega-organismen?
▢ ja ▢ nee ▢ hangt ervan af
vanwege:
▢ uitzicht ▢ comfort ▢ atmosfeer
▢ persoonlijke aandacht ▢ hygiëne ▢ catering
7
Heb je tijdens je verblijf onverhoopt last gehad van:
▢ smog ▢ overstroming ▢ hongersnood
▢ meteorietinslag ▢ ijstijd ▢ atoomkernreactie
8
Met hoeveel sterren beoordeel je je Terra-ervaring?
▢ ☆☆☆☆☆ ▢ ☆☆☆☆ ▢ ☆☆☆ ▢ ☆☆ ▢ ☆
Als dank voor jouw medewerking ontvang jij een voucher
voor een geheel verzorgde trip naar Lunapark Laika!
© Judy Elfferich
.
Dit gedicht staat in DICHTER. 25, ‘Klimaatverandering’.