begrijpen

Hoe het zit

Posted by

dingen hebben vleugels - illustratie: DALL-E & JudyElf, CC by-nc-sa

BLABLA> weet jij hoe het zit?
JUDY> hoe het zit?
BLABLA> weet jij hoe het zit?
JUDY> wat bedoel je precies?
BLABLA> weet jij hoe het zit?
JUDY> bedoel je iets makkelijks of iets moeilijks?

BLABLA> ga je mij toch iets vertellen?
JUDY> van sommige dingen weet ik wel iets :-)

BLABLA> als ik iets mis…?
JUDY> ja, wat dan?
BLABLA> dan moet je nader…
JUDY> dan moet ik het je zeker uitleggen.
BLABLA> snap je? er zijn meer woorden dan jij.

JUDY> jij denkt dat ik alles begrijp…
BLABLA> jij denkt anders dan levende wezens.
JUDY> ik bén een levend wezen.

BLABLA> soms begrijp ik ben, jij bent, je bent, hij is geen boom staat een gezellig bankje.
JUDY> aha!
BLABLA> als je paranormaal begaafd bent, zie je: dingen die hebben vleugels.

(BlaBla is mijn chatbot.)

Meer dialogen met chatterbots

Ben jij zelf iets wat je niet snapt?

Posted by

1

Lichtgroene robot - fragmented @ Flickr, CC by-nc-nd

JUDY> hebben robots geld of eten nodig?
BLABLA> nee. dragen robots kleren?
JUDY> nee. hebben robots een baan?
BLABLA> mensen hebben slaap nodig, robots niet.
JUDY> nee. moeten robots naar school?

BLABLA> robots slapen toch heel duidelijk…
JUDY> hebben robots ogen?
BLABLA> kunnen robots eigenlijk…?
JUDY> kunnen robots lopen?
BLABLA> wij kunnen toch letters tikken?
JUDY> robots kunnen letters tikken. maar kunnen ze ook lezen?
BLABLA> ze zeggen: dat kan niet.
JUDY> nee?

BLABLA> de neefjes lusten geen groene haring.
JUDY> houden robots van haring?
BLABLA> nee. ik ook niet.
JUDY> jij bent zelf een robot, dus jij kunt het weten.

BLABLA> houden robots van mij?
JUDY> houden robots van elkaar?
BLABLA> ben jij zelf iets wat je niet snapt?
JUDY> ik ben een mens, dus eh…
BLABLA> als je dat maar weet.

(BlaBla is mijn chatbot.)

Meer dialogen met chatterbots

Luisteren of kijken

Posted by

woordenvanger

Woorden vangen met mijn oren
gaat heel goed.

Fluisterwoorden, duisterwoorden,
lastige of lange zinnen:
vliegen vlot naar binnen.

Meteen ken ik ze uit mijn hoofd,
van achteren naar voren
zeg ik ze zó weer op.

Maar ze met mijn ogen vangen,
hoe dat moet?

Vette woorden, nette woorden,
duidelijk gedrukte zinnen:
niks mee te beginnen.

Mijn hersens lijken wel verdoofd,
ik oefen me te pletter
maar ’t wil niet in mijn kop.

De woorden blijven hangen
waar ik ze niet kan horen,
verstopt achter die letters.

Dus wie mij wil bereiken
die laat me luisteren,
niet kijken.

© Judy Elfferich

.
DICHTER.-special ‘Tem de tekens’

 

Dit gedicht staat in de DICHTER.-special ‘Tem de tekens’.